Dubbel gevoel!

Toen we na een koude nacht wakker werden, kwamen de kinderen ons al meteen warm knuffelen. Ze waren de vorige avond nog lang niet vergeten. Ze wisten maar al te goed dat dit de laatste dag met ons zou zijn en dat ze daarna weer naar huis moesten. Ondanks de korte nacht werden we met de dagelijkse ochtendgymnastiek weer klaarwakker. De zon was er gelukkig ook weer bij! Na het ontbijt gingen we onze koffers inpakken en onze overgebleven tijd besteedden we met de kinderen. Tijdens de lunch werd ons door Iris nog even voorgelegd dat we niet meer mochten huilen. De kinderen zouden dan niet meer de bus in willen en met verdriet naar huis gaan. Ondanks dat we heel hard op onze lippen hebben gebeten konden we niet voorkomen dat een paar kinderen in de bus begonnen te huilen, gelukkig konden wij ons zelf redelijk beheersen. Na lang nazwaaien waren ze nu dan toch echt weg. Met een brok in onze keel gingen we nog even het kerkzaaltje in om ons favoriete spel te doen.. Weerwolven! Het was de bedoeling dat wij ook al meteen weg zouden gaan, maar de chauffeur van het kleine busje had ons en onze bagage echt iets onderschat. Een busje met 20 mensen samen met bagage, dat werd toch echt een beetje teveel proppen voor ons. Na lang overleg zijn we met z’n allen in het busje gestapt en hebben we onze bagage laten staan om vervolgens te worden opgehaald door een ander busje. We merkten al snel dat de chauffeur van ons busje erg haast had. We werden alle kanten opgeschud maar gelukkig kon iedereen nog doen waar hij of zij zin in had. Robert, Matthias, Richard en Heleen kregen het zelfs voor elkaar om te kaarten in de bus. Na een tijdje kwamen we aan bij het Dorcaskantoor in Roemenië. We werden welkom geheten met enorm veel watermeloen en dat ging er bij ons prima in. We kregen een rondleiding in het kantoor en werden vervolgens naar het hotel gebracht waar we nu zijn. We konden daar meteen aan het eten waar we lekker aardappeltjes met schnitzel hebben gegeten! Na de avondsluiting konden we lekker gaan douchen waarna we nu op de veranda zitten. Eén keer raden wat er gespeeld wordt..

Geschreven door: Nathalie & Melanie