Natte dag

Vanmorgen werden we wakker van de regen. En als het dan regent, dan regent het goed, emmers in de eetzaal, en natte bedden onder het raam. Ook aan de temperatuur was het goed te merken, 19 graden vanmorgen, maar gelukkig later op de dag weer wat vertrouwder met 25 graden, als de zon er eenmaal is dan is het gelijk warm.

De dag begon met een luid : “lang zal ze leven” voor Mélanie, die vandaag jarig is.

De ochtendgym viel in het water, zodat we vroeg aan het ontbijt zaten. De kinderen baden om zonneschijn. De Bijbelstudie werd verzorgd door Heleen, Matthias en Nathalie van de Pol in de vorm van een toneelstukje over de Barmhartige Samaritaan. Dit alles met behulp van enkele leden van onze groep.

Het was inmiddels droog en we begonnen aan de wandeling naar het bos. Helaas begon het al gauw weer te regenen. We mochten bij een boerin schuilen, en kregen allemaal een appeltje voor de dorst, op zich al heel bijzonder dat deze vrouw dat aanbood. Romakinderen zijn niet  geliefd. Ondanks de regen bleven we zingen en toen het even later weer droog werd zijn we toch maar weer terug gegaan naar ons gebouw. De kinderen keken een film en de groep was verder vrij. Tijdens de lunch werden de placemats uitgedeeld die door de kinderen van de Calvijnschool gemaakt zijn, opnieuw een verrassing voor de kinderen. Ze hebben er allemaal ééntje mee naar huis genomen. Een foto met de blije kindergezichtjes komt nog op de blog, net zoals de foto van de kinderen met een zak snoep in hun handen, tijdens de avondvierdaagse door ons verzameld. De kinderen zijn zo weinig gewend, dat als ze iets krijgen het ook gelijk gaan delen met anderen.

Vanavond hadden we de bonte avond, vanmiddag uitgebreid voorbereid door de jongeren en de kinderen, Wat een leuk gezicht al die verklede en geschminkte kinderbekkies. Maar aan alles komt een eind, en ja toen begon het….we werden bedankt. De kinderen waren voor het eerst van hun leven van huis weggeweest en hebben voor het eerst bergen gezien. Wat hebben ze genoten. Ze hebben even mogen genieten van verwend en geknuffeld worden. Even mogen ervaren dat ze geliefd zijn… Morgen gaan ze weer terug. De regen was inmiddels gestopt, maar bijna alle kinderen huilden dikke tranen, en zij niet alleen……we moeten ze morgen weer laten gaan. Eén meisje, Gabriela, vertelde zelfs dat zij van Dorieke meer hield dan van haar eigen moeder…..hou het dan maar eens droog. Of Janos, die thuis woont met 13 broers en zusjes, waarvan sommigen gehandicapt en waar ook alweer de helft bij hen ingetrouwd is.  Hij heeft daarom nooit een vaste plek om te slapen, en soms geen eten, dan wordt de maaltijd overgeslagen. Bizar om dat te horen na zo’n intensieve week. Vele knuffels volgden, foto’s werden gemaakt, er kwam bijna geen eind aan de avond.

Nu liggen alle kinderen in bed, en hopelijk slapen ze deze laatste nacht hier toch nog lekker.

En we hopen dat ze met een warm gevoel terug denken aan deze week. Wij zullen dat in ieder geval wel doen, en we weten voor wie we bidden mogen en dat zullen we zeker doen.

Albert en Everdien